gajaviki Posted August 12, 2013 Share Posted August 12, 2013 მე ვკენი :ს გაწეული მატორია ბრატ? Link to comment Share on other sites More sharing options...
GIBSON Posted August 13, 2013 Author Share Posted August 13, 2013 სასტავ დღესვე უნდა გადავწყვიტო და მირჩიეთ რაა.. ამ ორი კარტიდან უნდა ავიღო ერთერთი http://www.newegg.com/Product/Product.aspx?Item=N82E16814127699 http://www.amazon.com/GIGABYTE-WINDFORCE-PCI-Express-Graphics-GV-N66TOC-2GD/dp/B008UG2W20 სხვაობა არის 100 ლარში.. და წარმადობა უდრის ამ თანხის გადახდას რომ მეტი მივცე?? ანუ დიდი სხვაობა მაგ ti ვერსიაში? Link to comment Share on other sites More sharing options...
გიო Posted August 13, 2013 Share Posted August 13, 2013 სტალკერში მოდებით ბევრად იცვლება შინაარსი და გარემო ? რამე მაგალითით ამიხსენით რაც ვითამაშე, მოდი არ დამიინსტალია და რაც იყო, ისე დავხურე, ღირს ახლიდან თამაში მოდის გამო? და რა მოდებია ? ზოგი მოდი ვარგა,გრაფიკას და გეიმფლეის ცვლის.ზოგის სიუჟეტსაც მარა ორიგინალში თამაში სჯობს. იმდენი მოდიფიკაცია მაქ დაყენებული თავის დროზე :დ რუტორ.ორგ-ზე ყრია მოდები Link to comment Share on other sites More sharing options...
მიშო Posted August 13, 2013 Share Posted August 13, 2013 სასტავ დღესვე უნდა გადავწყვიტო და მირჩიეთ რაა.. ამ ორი კარტიდან უნდა ავიღო ერთერთი http://www.newegg.com/Product/Product.aspx?Item=N82E16814127699 http://www.amazon.com/GIGABYTE-WINDFORCE-PCI-Express-Graphics-GV-N66TOC-2GD/dp/B008UG2W20 სხვაობა არის 100 ლარში.. და წარმადობა უდრის ამ თანხის გადახდას რომ მეტი მივცე?? ანუ დიდი სხვაობა მაგ ti ვერსიაში? რათქმაუნდა ti ვერსია აიღე. Link to comment Share on other sites More sharing options...
NEIRON Posted August 13, 2013 Share Posted August 13, 2013 ზოგი მოდი ვარგა,გრაფიკას და გეიმფლეის ცვლის.ზოგის სიუჟეტსაც მარა ორიგინალში თამაში სჯობს. იმდენი მოდიფიკაცია მაქ დაყენებული თავის დროზე :დ რუტორ.ორგ-ზე ყრია მოდები გადმოვიწერ და დავძებნი მოდებსაც , მადლობა Link to comment Share on other sites More sharing options...
GIBSON Posted August 13, 2013 Author Share Posted August 13, 2013 რათქმაუნდა ti ვერსია აიღე. ხო მაგრამ პირველთან შედარებით მომცემს იმხელა სხვაობას რომ ღირდეს მეტის გადახდა?? თან მერე სხვა ნაწილებშიც დამჭირდეს შეიძლება Link to comment Share on other sites More sharing options...
მათე Posted August 13, 2013 Share Posted August 13, 2013 ეგ 660 რაც გიდევს საკმაოდ კაი ვერსიაა და თუ ფული არ გყოფნის ეგ დაითრიე. full hd-ში საკარისია დღეს-დღეობით. კარგადაც მიარაზგონებ და სტოკ 660 თი-ს დონემდე კი ავა. გული არ დაგწყდება ყოველშემთხვევაში იმაზე თუ არ გეყოფა ფული. ვიდით ეგ msi მირჩევნია იმ ცისფერ პლატიანს Link to comment Share on other sites More sharing options...
Kemo Posted August 13, 2013 Share Posted August 13, 2013 გადმოვიწერ და დავძებნი მოდებსაც , მადლობა https://www.facebook.com/photo.php?fbid=680787925269635&set=a.304322559582842.95393.157336227614810&type=1&ref=nf Link to comment Share on other sites More sharing options...
NEIRON Posted August 13, 2013 Share Posted August 13, 2013 https://www.facebook.com/photo.php?fbid=680787925269635&set=a.304322559582842.95393.157336227614810&type=1&ref=nf არა ოთო, ეგ არაა ჩემი გვერდი მე მარტო ეს მაქვს Link to comment Share on other sites More sharing options...
Kemo Posted August 13, 2013 Share Posted August 13, 2013 არა ოთო, ეგ არაა ჩემი გვერდი მე მარტო ეს მაქვს შენი გვერდიათქო გითხარი? შეხედე ნახე სტიმპანკი კაი პოპულარული გახდა Link to comment Share on other sites More sharing options...
GIBSON Posted August 13, 2013 Author Share Posted August 13, 2013 ეგ 660 რაც გიდევს საკმაოდ კაი ვერსიაა და თუ ფული არ გყოფნის ეგ დაითრიე. full hd-ში საკარისია დღეს-დღეობით. კარგადაც მიარაზგონებ და სტოკ 660 თი-ს დონემდე კი ავა. გული არ დაგწყდება ყოველშემთხვევაში იმაზე თუ არ გეყოფა ფული. ვიდით ეგ msi მირჩევნია იმ ცისფერ პლატიანს ფული კი მყოფნის მაგრამ უფრო იმ პონტში ვფიქრობ ღირს დამატებით რომ მივცე 100.. სხვაობას თუ ვიგრძნობ.. მიმოხილვები რაც ვნახე 3 4 fps-შია სხვაობა და ეგ დიდი არაფერია ჩემთვის... სხვა ნაწილებისთვის გადავდებდი.. Link to comment Share on other sites More sharing options...
NEIRON Posted August 13, 2013 Share Posted August 13, 2013 შენი გვერდიათქო გითხარი? შეხედე ნახე სტიმპანკი კაი პოპულარული გახდა ეგ "მოდა" რუსეთის საიტებზე ხო საერთოდ მაგრადაა მოკიდებულია კბილანები, სპილენძი, ლატუნი, არცერთის ფერი არ მომწონს , ადვილი დასამუშავებელია და , რატომღაც "მზა მასალით" მუშაობას არ აქვს მუღამი. საიტისთვის მადლობა Link to comment Share on other sites More sharing options...
მათე Posted August 13, 2013 Share Posted August 13, 2013 ფული კი მყოფნის მაგრამ უფრო იმ პონტში ვფიქრობ ღირს დამატებით რომ მივცე 100.. სხვაობას თუ ვიგრძნობ.. მიმოხილვები რაც ვნახე 3 4 fps-შია სხვაობა და ეგ დიდი არაფერია ჩემთვის... სხვა ნაწილებისთვის გადავდებდი.. ცოტა მეტია სხვაობა, 10 fps-ამდე ისე შენ რაც გიდევს მანდ 660 კია სტოკ 660-ზე ძლიერი მაგრამ სტოკი 660 980 mhz-ია და სტოკი 660 ti 915 მანდ კი ორივე 1033-ზე დგას ასე რომ 660 ti უფრო საკაიფოა და მე მაგალითად გადავიხდიდი იმ 100 ლარს და მაგ 660 ti-ს დავითრევდი. Link to comment Share on other sites More sharing options...
GIBSON Posted August 13, 2013 Author Share Posted August 13, 2013 ცოტა მეტია სხვაობა, 10 fps-ამდე ისე შენ რაც გიდევს მანდ 660 კია სტოკ 660-ზე ძლიერი მაგრამ სტოკი 660 980 mhz-ია და სტოკი 660 ti 915 მანდ კი ორივე 1033-ზე დგას ასე რომ 660 ti უფრო საკაიფოა და მე მაგალითად გადავიხდიდი იმ 100 ლარს და მაგ 660 ti-ს დავითრევდი. ხო რავი, მაგისკენ მივიწევ მეც, ვბჭობ ჯერ ... თავ ვფიქრობ micro ATX-ში თუ ჩაეტევა... gts250 მიდგას ახლა და ჰდდ-ს ლენტაა გადახვეული კარტაზე ლამის გაწყვიტოს ეგ gigabyte-ის კიდე 1ინჩით დიდია... Link to comment Share on other sites More sharing options...
მათე Posted August 13, 2013 Share Posted August 13, 2013 მაგ გიგაბიტის 660 ti 1033 mhz-იანში (თან რას გავს) 259 დოლარს რო იხდი ამას როგორ მაზავ? http://www.amazon.com/Graphics-Overclocked-Edition-GTX660-TI-DC2O-2GD5/dp/B008Y65MUA/ref=sr_1_1?ie=UTF8&qid=1376385982&sr=8-1&keywords=gtx+660+ti 660 ti 1058 mhz stock 218 დოლარად თან ასუსის. გირჩევ ეხლავე შეუკვეთო არ გაძვირდეს უცბად. მე ეგეთი 660 მაქ და ძაან მაგარი რამეა გრილი, ჩუმი და ჩემ უბრალო კეისშიც კი ხოშიანად ზის Link to comment Share on other sites More sharing options...
GIBSON Posted August 13, 2013 Author Share Posted August 13, 2013 მაგ გიგაბიტის 660 ti 1033 mhz-იანში (თან რას გავს) 259 დოლარს რო იხდი ამას როგორ მაზავ? http://www.amazon.com/Graphics-Overclocked-Edition-GTX660-TI-DC2O-2GD5/dp/B008Y65MUA/ref=sr_1_1?ie=UTF8&qid=1376385982&sr=8-1&keywords=gtx+660+ti 660 ti 1058 mhz stock 218 დოლარად თან ასუსის. გირჩევ ეხლავე შეუკვეთო არ გაძვირდეს უცბად. მე ეგეთი 660 მაქ და ძაან მაგარი რამეა გრილი, ჩუმი და ჩემ უბრალო კეისშიც კი ხოშიანად ზის 400ლარს ვიხდი ხომ დავწერე მაღლა... თუ არ დამიწერია ნუ ეგეც სადღაც მაქამდე დაჯდება ჩამოტანით ცოტა მეტი, განბაჟებით... ნუ ეგ არ იქნება 20 30 აქეთ იქით პრობლემა მაგრამ უმნიშვნელო სხვაობის გამო რავი მეზარება ლოდინი და ა.შ. Link to comment Share on other sites More sharing options...
Barca Posted August 13, 2013 Share Posted August 13, 2013 როგორ ხართ >? ლომსა თუ ჩამოხვედი ის 1 თემა გადაიტანე ნჰ ტოპიკიდან უნდა გავასუფთავოთ ტოპიკი Link to comment Share on other sites More sharing options...
L3onidas Posted August 13, 2013 Share Posted August 13, 2013 მაქთიდან მაგთიფიქსზე როგორ გადავრიცხო ვინმემ ხომ არ იცით ? Link to comment Share on other sites More sharing options...
GIBSON Posted August 14, 2013 Author Share Posted August 14, 2013 სასტავ ვინმემ php იცით რაღაც დონეზე? გიმუშავიათ cms-ებთან? და რედაქტირება შეგიძლიათ მათი რაღაც დონეზე?? პონტია რაღაც და Link to comment Share on other sites More sharing options...
გუგაეონ Posted August 14, 2013 Share Posted August 14, 2013 გამარჯობათ ბიჭებო როგორ ხართ? რახდება ახალი და კარგი Link to comment Share on other sites More sharing options...
Shopen Posted August 14, 2013 Share Posted August 14, 2013 რაიმე კარგი უფასო VPN ხო არ იცით? Link to comment Share on other sites More sharing options...
GIBSON Posted August 14, 2013 Author Share Posted August 14, 2013 უფასოს და კარგს რამეს თუ ნახავ საერტოდ აქ ვარ მეც Link to comment Share on other sites More sharing options...
მიშო Posted August 14, 2013 Share Posted August 14, 2013 მაგარი ტექსტია. წაიკითხეთ თუ არ დაგეზარებათ ...პოლიტიკოსთა ენა ვერ ბედავს ამ სფეროში(თეატრი) შეჭრას, რადგან პოლიტიკოსთა უმრავლესობას (რამდენადაც ჩვენთვის ცნობილია) აინტერესებს არა ჭეშმარიტება, არამედ ძალაუფლება და ამ ძალაუფლების განმტკიცება-შენარჩუნება. ძალაუფლება რომ განიმტკიცონ, ხალხი უთუოდ უმეცარი უნდა იყოს, არ იცოდეს სიმართლე – სიმართლე საკუთარ ცხოვრებაზეც კი.ჩვენ ტყუილების გაუვალ ქსელში ვართ გახლართული და სიცრუით ვსაზრდოობთ. ყველამ ვიცით, რითიც ამართლებენ ერაყის დაბომბვას. გვითხრეს, სადამ ჰუსეინი მასობრივი განადგურების ისეთ იარაღს ფლობს, რომელთაგან ზოგიერთი 45 წუთში აღგვის პირისაგან მიწისა ყველაფერსო. ხომ გვჯეროდა, ხომ მიგვაჩნდა სიმართლედ. ტყუილი კი აღმოჩნდა. ისიც გვითხრეს, ერაყს კავშირი აქვს ალ-ქაიდასთან და პასუხს აგებს 2001 წლის 11 სექტემბრის ტრაგედიაზეო. ეგეც დავიჯერეთ. არ უნდა დაგვეჯერებინა. გვითხრეს, ერაყი მსოფლიოს კეთილდღეობას ემუქრებაო. დავიჯერეთ და კვლავ შევცდით. სიმართლე კი სულ სხვა რამ ყოფილა. გვიჯობს გავიაზროთ, როგორ ესმის აშშ-ს თავისი როლი და რა გზით ცდილობს მის შესრულებას. მაგრამ ვიდრე აწმყოს დავუბრუნდებოდე, მინდა ახლო წარსულზეც, ანუ მეორე მსოფლიო ომის შემდეგ აშშ-ს საგარეო პოლიტიკაზე გითხრათ ერთი-ორი სიტყვა. მგონი, მოკლედ მაინც უნდა მიმოვიხილოთ ეს პერიოდი. ყველამ ვიცით, რა მოხდა საბჭოთა კავშირსა და მთელ აღმოსავლეთ ევროპაში ომის შემდგომ პერიოდში: სისტემატური ძალადობა, მხეცობა, თავისუფალი აზრის ჩახშობა. ეს ყველაფერი დოკუმენტურად არის დადგენილი და დადასტურებული. ვფიქრობ, რომ აშშ-ს მაშინდელი დანაშაულებრივი მოქმედება მხოლოდ ზედაპირულად არის გაშუქებული. არც დოკუმენტური მასალა, არც აღიარებული ბოროტმოქმედება (თუკი საერთოდ თვლიან ამას ბოროტმოქმედებად)! ეს უნდა ითქვას, და ეს სიმართლე უშუალოდ უკავშირდება დღევანდელ მსოფლიოს. მართალია, აშშ-ს გარკვეულწილად ზღუდავდა საბჭოთა კავშირის არსებობა, მაგრამ მისი იმდროინდელი ქმედებები მთელი მსოფლიოს მასშტაბით ნათლად მოწმობს, რომ ის თავს ყველაფრის უფლებას აძლევდა. აშკარა ინტერვენცია სუვერენულ სახელმწიფოში, ფაქტობრივად, არასდროს ყოფილა ამერიკის ჩვეული მეთოდი. ის იმას უფრო ანიჭებს უპირატესობას, რასაც თავად "დაბალი ინტენსიურობის კონფლიქტს" უწოდებს. "დაბალი ინტენსიურობის კონფლიქტში" კი ის უნდა ვიგულისხმოთ, რომ ათასობით ადამიანი კვდება, კვდება ნელა, დიდხანს და არა ისე, როგორც მხეცური დაბომბვის დროს. ეს იმას ნიშნავს, რომ სახელმწიფოს გული დააავადო, ხელი შეუწყო იქ ავთვისებიანი სიმსივნის ზრდას და თვალი ადევნო მის ლპობას. და მაშინ, როცა მოსახლეობა დამორჩილებული ანდა სასიკვდილოდ განწირულია (ეს ხომ, ფაქტობრივად, ერთი და იგივეა) და როცა ძალაუფლებას შენი საკუთარი მეგობრები, სამხედროები და დიდი კორპორაციების მფლობელები დაჰპატრონებიან, შენ კამერის წინ აცხადებ, რომ დემოკრატია ზეიმობს. ეს ხომ ჩვეულებრივი ამბავი იყო იმ წლების ამერიკის საგარეო პოლიტიკაში. როგორ შემიძლია გვერდი ავუარო ნიკარაგუას ამბებს. ეს ხომ იმის ნათელი მაგალითია, თუ როგორ წარმოედგინა ამერიკას საკუთარი როლი – მაშინაც და ახლაც. 1980-იანი წლების მიწურულს ლონდონში აშშ-ს საელჩოში სხდომას ვესწრებოდი. აშშ-ს კონგრესს უნდა გადაეწყვიტა, დამატებით დაეფინანსებინა თუ არა "კონტრას" კამპანია ნიკარაგუას წინააღმდეგ. მე იმ დელეგაციის წევრი გახლდით, რომელიც ნიკარაგუას სახელით ლაპარაკობდა, მაგრამ ამავე დელეგაციის გაცილებით მნიშვნელოვანი წარმომადგენელი იყო ღირსი მამა ხონ მეტკალფი. აშშ-ს კორპუსის ლიდერი იყო რაიმონდ საიცი (მაშინ მეორე კაცი ელჩის შემდეგ, მოგვიანებით – თავად ელჩი). ღირსმა მამა მეტკალფმა გვითხრა: "ბატონებო, მე ნიკარაგუას ჩრდილოეთ მხარეში ვმოღვაწეობ. ჩემმა მრევლმა ააშენა სკოლა, ჯანმრთელობისა და კულტურის ცენტრები.ჩვენ მშვიდად ვცხოვრობდით, მაგრამ რამდენიმე თვის წინათ "კონტრას" ძალებმა იერიში მიიტანეს ჩემს სამწყსოზე.ყველაფერი გაანადგურეს – სკოლაც და ჯანმრთელობისა და კულტურის ცენტრებიც. ძალა იხმარეს მომვლელებსა და მასწავლებლებზე, მხეცურად ამოხოცეს ექიმები.ნამდვილი ველურებივით იქცეოდნენ. გთხოვთ, აუკრძალოთ აშშ-ს მთავრობას ამ თავზარდამცემი ტერორისტული აქტების მხარდაჭერა". რაიმონდ საიცი ერთობ გონიერი, სანდო და გამოცდილი ადამიანის რეპუტაციით სარგებლობდა. მას დიდად სცემდნენ პატივს დიპლომატიურ წრეებში. მან მოუსმინა სასულიერო პირს, წამით დაფიქრდა და დინჯად მიუგო: "მამაო, ერთ რამეს გეტყვით. ომის დროს ყოველთვის უდანაშაულონი ისჯებიან". დარბაზი გაირინდა. ყველა საიცს შევყურებდით, მას კი წარბიც არ შეუხრია. უდანაშაულონი მართლაც ყოველთვის ისჯებიან. ბოლოს ვიღაცამ თქვა: "მაგრამ ამ შემთხვევაში უდანაშაულო ხალხი თქვენი მთავრობის მხარდაჭერით ჩადენილ ერთ-ერთ მხეცურ ქმედებას ემსხვერპლა. თუ კონგრესი კვლავაც გამოუყოფს "კონტრას" თანხებს, კიდევ არაერთი ასეთი ძალადობის მოწმენი გავხდებით.განა ასე არ არის? განა თქვენი მთავრობა დანაშაულს არ სჩადის, როდესაც სუვერენული სახელმწიფოს მოქალაქეთა დარბევა-ამოჟლეტას უჭერს მხარს?" საიცს არც ამჯერად შეუხრია წარბი, შესაშურ სიმშვიდეს ინარჩუნებდა: "არა მგონია, აქ წარმოდგენილი ფაქტები რაიმეს ამტკიცებდეს". როდესაც საელჩოდან გავდიოდით, ერთმა ამერიკელმა სამხედრომ მითხრა, ძალიან მომწონს თქვენი პიესებიო. მე მისთვის ხმა არ გამიცია. უნდა შეგახსენოთ, რომ იმხანად პრეზიდენტმა რეიგანმა განაცხადა, "კონტრა" ჩვენი ქვეყნის მამამთავრების მორალური ეკვივალენტიაო. 40 წლის მანძილზე უჭერდა აშშ მხარს ნიკარაგუაში სომოზას სასტიკ დიქტატურას.ნიკარაგუელმა ხალხმა ეს რეჟიმი 1979 წელს დაამხო სანდანისტების მეთაურობით. მან უდავოდ დიდი რევოლუცია მოახდინა. იმასაც ვიტყვი, რომ სანდანისტები ანგელოზები არ ყოფილან. ზედმეტი თავდაჯერებულობით გამოირჩეოდნენ და მათი პოლიტიკური ფილოსოფია მთელ რიგ ურთიერთგამომრიცხავ ელემენტებს შეიცავდა, მაგრამ გონიერი და ცივილიზებული ხალხი ნამდვილად იყო. მათ სტაბილური, პლურალისტური საზოგადოება შექმნეს, გააუქმეს სიკვდილით დასჯა: ასობით ათასმა ღარიბ-ღატაკმა გლეხმა შვებით ამოისუნთქა; ასი ათას ოჯახს გადაეცა მიწა დასამუშავებლად; აშენდა 2000 სკოლა. შესანიშნავმა საგანმანათლებლო კამპანიამ ქვეყანაში წერა-კითხვის უცოდინართა რიცხვი საგრძნობლად შეამცირა (მოსახლეობის 1/7-მდე); განათლება და სამედიცინო მომსახურება უფასო გახდა; სამჯერ შემცირდა სიკვდილიანობა ბავშვთა შორის.ძირფესვიანად ამოიძირკვა პოლიომიელიტი. აშშ-მ ეს ყველაფერი მარქსისტულ-ლენინურ მავნებლობად მონათლა. ამერიკის მთავრობა შეშფოთდა: თუკი ნიკარაგუას ნება მიეცა დაედგინა სოციალურ-ეკონომიკური სამართლიანობის ნორმები, აემაღლებინა ჯანდაცვისა და საგანმანათლებლო სტანდარტები, მიეღწია სოციალური ერთიანობისთვის და დაემკვიდრებინა ეროვნული ღირსების გრძნობა, რა გასაკვირი იქნებოდა, მის მეზობელ ქვეყნებსაც რომ აემაღლებინათ ხმა. აშშ, ცხადია, ყოველ ღონეს იხმარდა, ელ სალვადორსაც რომ არ მიებაძა ნიკარაგუასთვის. წეღან ვახსენე "სიცრუეთა ქსელი", რომელშიც თავფეხიანად ვართ გახლართული. პრეზიდენტმა რეიგანმა ნიკარაგუას, არც მეტი, არც ნაკლები, "ტოტალიტარული საპყრობილე" უწოდა. ეს მაშინვე აიტაცა მასმედიამ და ბრიტანეთის მთავრობამ და უტყუარ და სამართლიან დახასიათებად მიიჩნია. არადა, სანდანისტური რეჟიმის პერიოდში არანაირ ხოცვა-ჟლეტას არ ჰქონია ადგილი; არ ყოფილა წამების შემთხვევა; არ მომხდარა სისტემატური და ოფიციალური სამხედრო ძალადობა: ნიკარაგუაში არავინ ხოცავდა სასულიერო პირებს. ის კი არადა, ფაქტობრივად, მთავრობაში სამი მღვდელიც იყო – ორი იეზუიტი და ერთიც მისიონერი. სადაც სამართალია, ტოტალიტარული საპყრობილეები იქვე, მეზობლად იყო – სალვადორსა და გვატემალაში. აშშ-მ 1954 წელს დაამხო გვატემალაში დემოკრატიული გზით არჩეული მთავრობა და როგორც ცნობილია, ამის შედეგად ხელისუფლებაში მოსულ სამხედრო რეჟიმებს 200 000-ზე მეტი ადამიანი ემსხვერპლა. 1989 წელს ექვსი საქვეყნოდ ცნობილი იეზუიტი მხეცურად იქნა მოკლული სან სალვადორის ცენტრალურ ამერიკულ უნივერსიტეტში ალკატლის ბატალიონის მიერ, რომელიც წვრთნას აშშ-ში გადიოდა – ჯორჯიაში, ფორტ ბენინგში. მამაცი ადამიანი, არქიეპისკოპოსი რომერო ვერაგულად მოკლეს მესის დროს. დაიღუპა 75 000 ადამიანი. რატომ დახოცეს ეს ხალხი? პასუხი ერთია: მათ სჯეროდათ, რომ შეიძლებოდა ცხოვრების გაუმჯობესება. ასეთმა რწმენამ ისინი დაუყოვნებლივ კომუნისტების რიცხვს მიათვალა. ისინი იმიტომ მოკლეს, რომ გაბედეს და ხმა აიმაღლეს არსებული მდგომარეობის წინააღმდეგ. სამართლიანად იბრძოდნენ სიღატაკის, ეპიდემიების, დეგრადაციისა და ძალადობის აღმოსაფხვრელად. აშშ-მ, ბოლოს და ბოლოს, დაამხო სანდანისტების მთავრობა. მართალია, ამას რამდენიმე წელი მოანდომა და დიდ წინააღმდეგობასაც წააწყდა, მაგრამ გაუსაძლისმა ეკონომიკურმა ძალადობამ და 30 000 ადამიანის დაღუპვამ სულიერად გატეხა ნიკარაგუელი ხალხი. კვლავ სიღატაკეში ჩაცვივდნენ, კვლავ ამოერთვათ სული. ქვეყანაში გაიხსნა კაზინოები და წერტილი დაესვა უფასო ჯანდაცვასა და განათლებას. დიდებით დაბრუნდა დიდი ბიზნესი. "დემოკრატიამ" იზეიმა! ასეთი "პოლიტიკა" მარტო ცენტრალური ამერიკის მიმართ როდი გამოიყენებოდა. არა, მან მთელი მსოფლიო მოიცვა და დასასრულიც არ უჩანს. შთაბეჭდილებას კი ისეთ გვიქმნიან, თითქოს მსგავსი არაფერი მომხდარიყოს. მეორე მსოფლიო ომის შემდეგ აშშ მხარს უჭერდა და უმეტეს შემთხვევაში თავადვე უდგამდა სულს ყველა მემარჯვენე სამხედრო დიქტატურულ რეჟიმს მთელ მსოფლიოში. გაიხსენეთ ინდონეზია, საბერძნეთი, ურუგვაი, ბრაზილია, პარაგვაი, ჰაიტი, ფილიპინები, გვატემალა, ელ სალვადორი და, რა თქმა უნდა, ჩილე. არ შეიძლება იმ საშინელების პატიება, რაც აშშ-მ 1973 წელს დაატეხა თავს ჩილეს; ამ დანაშაულს ის ვერასდროს გამოისყიდის. ზემოხსენებულ ქვეყნებში ასობით ათასი ადამიანი დაიღუპა. მოხდა თუ არა ეს? ახასიათებს თუ არა ასეთი რამ აშშ-ს საგარეო პოლიტიკას? პასუხი ერთია: დიახ, ეს მოხდა, ხალხი გაიჟლიტა და ეს ჩვეულებრივი ამბავია აშშ-ს საგარეო პოლიტიკისთვის, მაგრამ ვითომც არაფერი! თითქოს არაფერი მომხდარა.არასდროს. თურმე მაშინაც კი არ ხდებოდა, როცა ხდებოდა! ბევრს არაფერს ნიშნავდა, უმნიშვნელო რამ გახლდათ. აშშ-ს დანაშაულებრივი მოქმედება სისტემატური იყო, აულაგმავი, სასტიკი და არაადამიანური, მაგრამ ამაზე ძალიან ცოტა თუ ლაპარაკობდა. ეს მართლაც არ უნდა დავუკარგოთ ამერიკას. საყოველთაო ბედნიერებისთვის მებრძოლის ნიღაბს ამოფარებული, ის მთელ მსოფლიოში უმსგავსოდ მანიპულირებდა საკუთარი ძალაუფლებით. ის ხომ ჰიპნოზის დიდოსტატია. აშშ უდავოდ მთავარი პოლიტიკური მოთამაშეა. კი არის ულმობელი, გულცივი, სასტიკი, მაგრამ ჭკვიანიც გახლავთ. და კიდევ ერთობ თავისებური მოვაჭრეა: ის წარმატებით ვაჭრობს საკუთარი თავის სიყვარულით. და გამარჯვებულიც ის არის. დააკვირდით, რამდენჯერ ახსენებენ "ამერიკელ ხალხს" ტელევიზორის ეკრანიდან ამერიკის პრეზიდენტები: "მივმართავ ამერიკელ ხალხს, რომ დადგა ლოცვისა და ამერიკელი ხალხის უფლებათა დაცვის ჟამი და მე ვთხოვ ამერიკელ ხალხს, ენდოს თავის პრეზიდენტს და მხარი დაუჭიროს მის ქმედებას, რომელიც ამერიკელი ხალხის საკეთილდღეოდ არის მიმართული". ბრწყინვალე ფანდია! აქ ენა აზრის დასაფარავად გამოიყენება. სიტყვები "ამერიკელი ხალხი" კარგი სატყუარაა. ბევრი ფიქრი არ სჭირდება კაცს. გადაწექი ბალიშზე და მიეცი ნეტარებას! მერე რა, რომ ეს ბალიში ახშობს შენს აზროვნებას, შენს უნარს კრიტიკულად შეაფასო მოვლენები, სამაგიეროდ მოხერხებული ხომ უდავოდ არის! მაგრამ ეს, რა თქმა უნდა, არ ეხება 40 მილიონ ღარიბ-ღატაკს და იმ 2 მილიონ ქალსა და მამაკაცს, ამერიკის საპყრობილეებში რომ იტანჯება. აშშ აღარ დაგიდევთ დაბალი ინტენსივობის კონფლიქტებს. აღარაფერში სჭირდება თავშეკავება ან რაიმეს მიკიბ-მოკიბვა. ის ახლა თამამად მოქმედებს, უშიშრად და დაუფარავად. აშშ-ს, უბრალოდ, არ ანაღვლებს არც გაერთიანებული ერების ორგანიზაცია, არც საერთაშორისო კანონმდებლობა და არც განსხვავებული აზრი. ამ უკანასკნელს უსუსურად და უადგილოდ მიიჩნევს. გარდა ამისა, მას ერთი პატარა ბეკეკაც ჰყავს, რომელსაც საბელით მიათრევს და რომელიც ერთობ საწყალობელი და ინერტული ვინმეა: დიდი ბრიტანეთი. სად არის ჩვენი მორალი? ოდესმე კი გვქონია ასეთი რამ? რას ნიშნავს ეს სიტყვა? აქვს მას რაიმე კავშირი დღესდღეობით იშვიათად გამოყენებულ ტერმინთან – "სინდისი?" სინდისთან, რომელიც არა მხოლოდ ჩვენს საკუთარ, არამედ სხვათა მოქმედებასაც აკონტროლებს? ნუთუ მოკვდა ეს ყველაფერი! აი, თუნდაც გუანტანამოს ყურე ავიღოთ. სამი წლის მანძილზე იქ ასეულობით ადამიანია დაპატიმრებული – ბრალწაუყენებლად, გაუსამართლებლად. ფაქტობრივად, იმ ხალხს სამუდამო პატიმრობა აქვს მისჯილი. ამ აშკარა უკანონობის ჩამდენნი არ დაგიდევენ ჟენევის კონვენციას და ე. წ. "საერთაშორისო საზოგადოებაც" არა მარტო უშვებს ამ უკანონობას, არამედ საერთოდ ხუჭავს მასზე თვალს. ეს დანაშაულებრივი ძალადობა ჩაიდინა ქვეყანამ, რომელიც საკუთარ თავს "თავისუფალი სამყაროს ლიდერად" ასაღებს. ვფიქრობთ, გუანტანამოს ყურეს მცხოვრებლებზე? რას გვაუწყებს მათზე მასმედია? მხოლოდ შიგადაშიგ თუ გაგვაბედნიერებს მწირი ცნობებით. ის ხალხი კი გადაგზავნილია ამ უკონტროლო ადგილას, საიდანაც ალბათ დაბრუნება აღარ უწერია. ახლა იმ ადამიანებმა შიმშილობა გამოაცხადეს და მათ იძულებით კვებავენ – მათ შორის ბრიტანეთის მოქალაქეებსაც. ცუდის მეტს ვერაფერს ვიტყვი ამ იძულებით კვებაზე. მათ არც ტკივილგამაყუჩებელს აძლევენ და არც ანესთეზიას უკეთებენ. მილაკს ჩასჩრიან ცხვირში და ხახაში და სულ ეს არის! ისინი კი სისხლს არწყევენ. განა ეს წამება არ არის? რა გვითხრა ამის შესახებ ბრიტანეთის საგარეო საქმეთა მინისტრმა? რა და არაფერი. ბრიტანეთის პრემიერ-მინისტრი რაღას ამბობს? ისიც არაფერს. რატომ დუმან? იმიტომ, რომ აშშ-მ გააფრთხილა: "გუანტანამოში ჩვენი მოქმედების გაკრიტიკება არამეგობრული საქციელია. ან ჩვენთან უნდა იყოთ, ან ჩვენს წინააღმდეგ". ჰოდა, ბლერმაც პირში წყალი ჩაიგუბა. ერაყზე თავდასხმა ბანდიტური აქცია გახლდათ, აშკარა გამოვლინება სახელმწიფო ტერორიზმისა, რომელიც შეურაცხყოფს საერთაშორისო სამართალს. ერაყში შეჭრა თვითნებური სამხედრო ოპერაცია იყო – უტიფარი სიცრუის, დამორჩილებული მასმედიისა და საზოგადოების მიერ ინსპირირებული. ამ აქციის მიზანია ამერიკის სამხედრო და ეკონომიკური კონტროლის გაძლიერება შუა აღმოსავლეთზე. აშშ-ს ამ შემთხვევაში განმათავისუფლებლის ნიღაბი აუფარებია (ეს არის თავის მართლების უკანასკნელი საშუალება – ყველა სხვა დანარჩენმა არ გაამართლა). ამას ვუწოდებ სამხედრო ძალის საზარელ გამოვლინებას, რომლის სინდისზეც ათასობით უდანაშაულო ადამიანის სიკვდილი და დასახიჩრებაა. ჩვენ ერაყელ ხალხს დავაყარეთ კასეტური ყუმბარები, გაღარიბებული ურანი, თავს დავატეხეთ უბედურება, წამება, განუკითხავი ხოცვა-ჟლეტა, დეგრადაცია და ყველაფერ ამას "შუა აღმოსავლეთში თავისუფლებისა და დემოკრატიის დამყარებას" ვარქმევთ. ბოლოს და ბოლოს, რამდენი ადამიანი უნდა მოკლა, მასობრივი მკვლელი და სამხედრო დამნაშავე რომ გიწოდონ? ასი ათასი? გარწმუნებთ, ეს საკმარისზე მეტია. სწორედ ამიტომ უნდა წარდგნენ ბუში და ბლერი საერთაშორისო სასამართლოს წინაშე. მაგრამ ბუში ჭკვიანია: ბლერისაგან განსხვავებით, მას არ მოუხდენია საერთაშორისო სასამართლოს რატიფიკაცია. ამიტომ თუ რომელიმე ამერიკელი ჯარისკაცი ან პოლიტიკოსი აღმოჩნდება საბრალდებო სკამზე, ბუში მაშინვე ძალას მიმართავს. აი, ტონი ბლერის გასამართლება კი შეიძლება. თუ სასამართლოს სურს, შემიძლია მისი მისამართიც გავუმხილო: ლონდონი, დაუნინგ სტრიტ # 10. ამ შემთხვევაში ბუშსა და ბლერს ნაკლებ ადარდებთ დახოცილი ადამიანები. მათ ეს მეორეხარისხოვან საკითხად აქციეს. ვიდრე ერაყში ამბოხება დაიწყებოდა, ამერიკულმა ყუმბარებმა და რაკეტებმა სულ ცოტა 100 000 ერაყელი მაინც იმსხვერპლა. იმ ხალხზე არავინ ლაპარაკობს. ვითომ არც მოუკლავთ. არსად არის დაფიქსირებული მათი სიკვდილი. "ჩვენ არ ვითვლით მიცვალებულებს", განაცხადა ამერიკელმა გენერალმა ტომი ფრენკსმა. სულ ცოტა ხნის შეჭრილი იყო აშშ ერაყში, როცა ბრიტანული გაზეთის პირველ გვერდზე დაიბეჭდა ტონი ბლერის ფოტო, რომელიც ერაყელ ბიჭუნას ლოყაზე კოცნის. "მადლიერი ბავშვი" – ასეთი გახლდათ მინაწერი. რამდენიმე დღის შემდეგ კი გაზეთის შიდა გვერდზე გამოქვეყნდა ფოტო სხვა ოთხი წლის ბიჭისა, რომელსაც ორივე ხელი ჰქონდა მოწყვეტილი. გაზეთი გვამცნობდა, რომ მისი ოჯახი აფეთქებას ემსხვერპლა და ის იყო ერთადერთი ცოცხლად გადარჩენილი. "როდის დამიბრუნებენ ხელებს?" კითხულობდა ბიჭუნა. ამაზე კომენტარი არ გაკეთებულა. დიახ, ის ბავშვი არ ჰყავდა ხელში აყვანილი ტონი ბლერს, არც სხვა დასახიჩრებული პატარა, არც ვინმეს გასისხლიანებული გვამი აეხუტებინა გულზე. სისხლი ბინძურია! ის გისვრის პერანგსა და ჰალსტუხს, როდესაც ტელეეკრანიდან გულწრფელი სიტყვით მიმართავ მაყურებელს. 2000 მოკლული ამერიკელი დიდ უხერხულობას ქმნის. მათ ღამით მარხავენ. პანაშვიდები უხმაუროა (შორს ცოდვისგან!). დასახიჩრებულნი თავიანთ საწოლებში ლპებიან – ზოგიერთ მათგანს წამოდგომა აღარ უწერია. ასე რომ, მკვდრებიც ლპებიან და სახიჩარნიც, ოღონდ განსხვავებულ საფლავებში. გთავაზობთ ნაწყვეტს პაბლო ნერუდას ლექსიდან "ახლა ცოტა რამ უნდა აგიხსნათ": ერთ დილას ცეცხლი ეკიდა ზეცას, ათასმა კოცონმა იფეთქა ერთად და შთანთქა ყველა დაბადებული მერე სულ იყო ცეცხლის ენები, იყო დენთი და იყო სისხლი. სიკვდილის მაცნე თვითმფრინავიდან, სიკვდილის მაცნე – ხელბეჭდიანი, ფარჩით მოსილი. შავი ბერები ლოცვას გვითვლიდნენ, ციდან გვიკლავდნენ ბავშვებს. ბავშვების სისხლი ქუჩებს ღებავდა, მიწანწკარებდა ნელა, მორჩილად, სულ ისე, როგორც ბავშვების სისხლი. ტურები, ტურებს რომ ეჯავრებათ, ქვები, ეკლებიც რომ ვერ იტანენ, გველები, გველებს რომ ეზიზღებათ. მე და შენ ვნახეთ ესპანური სისხლის მდინარეები, სისხლის ტალღებმა გშთანთქეს და გაგანადგურეს. თქვენ გეუბნებით, მოღალატე გენერლებო: მოდით და ნახეთ ჩემი სახლი იავარქმნილი, მოდით და ნახეთ ესპანეთი აოტებული: ყველა ფანჯრიდან ყვავილთა ნაცვლად ალმოდებული ლითონი ცვივა. ორმოდ ქცეულა ესპანეთი. მოკლულ ბავშვთაგან იარაღი იბადება, დანაშაული კი ტყვიას ბადებს, ერთ დღეს გულში რომ დაგეძგერებათ. და მეკითხებით: თუ პოეტი ხარ, რად არ უმღერი სიზმრებს და ფოთლებს, რად არ უმღერი შენი ქვეყნის ცნობილ ვულკანებს? მოდით და ნახეთ სისხლი ქუჩებში. მოდით და ნახეთ ქუჩებში სისხლი. მოდით და ნახეთ სისხლი ქუჩებში. ნერუდას ლექსიდან ნაწყვეტი იმიტომ კი არ შემოგთავაზეთ, რომ რესპუბლიკური ესპანეთი სადამ ჰუსეინის ერაყისთვის შემედარებინა. ეს ლექსი მხოლოდ იმიტომ შეგახსენეთ, რომ თანამედროვე პოეზიაში, მგონი, არავის შეუქმნია მოსახლეობის დაბომბვის ასეთი შთამბეჭდავი სურათი. ზემოთ შევნიშნე, აშშ ახლა უკვე ღიად მოქმედებს-მეთქი. მართლაც ასეა. მისი ოფიციალური პოლიტიკა ამჟამად "ყოვლისმომცველ დომინირებად" მოიხსენიება. ჩემი მოგონილი ტერმინი არ გეგონოთ: ეს მათი ტერმინია და მთელ მიწა-წყალზე, ჰაერზე, კოსმოსზე, ყველა რესურსზე კონტროლის დაწესებას ნიშნავს. აშშ ახლა 702 სამხედრო ობიექტსა ფლობს 132 ქვეყანაში (მხოლოდ შვედეთია ბედნიერი გამონაკლისი). გაურკვეველია, როგორ მოხვდა იმ ქვეყნებში, მაგრამ ფაქტია, იქ არცთუ ურიგოდ გრძნობს თავს. აშშ-ს საბრძოლო მზადყოფნაში აქვს 8000 ბირთვულ ქობინიანი რაკეტა. მათგან 2000 უკვე შემართულია: 15 წუთი თუ სჭირდება მათ ამოქმედებას. ეს გახლავთ ბირთვული იარაღის ახალი, გაუმჯობესებული სისტემა და მას "ბუნკერის გამანადგურებელი" ეწოდება. და ბრიტანეთიც, არასდროს რომ ეუბნება აშშ-ს უარს თანამშრომლობაზე, მზად არის შეცვალოს საკუთარი ბირთვული რაკეტა "ტრაიდენტი". ნეტავ ვიცოდე, ვის უმიზნებენ! უსამა ბინ ლადენს? მე? შენ?იმას? ჩინეთს?პარიზს? მოდი და გაიგე! ერთი კი ცხადია: ეს ინფანტილური შეშლილობა, ანუ ჩვენი დაშინება ბირთვული იარაღით ამერიკის თანამედროვე პოლიტიკური ფილოსოფიის ამოსავალი წერტილია. უნდა გვახსოვდეს, რომ აშშ მუდამ სამხედრო მზადყოფნაშია და არც აპირებს დაძაბულობის შესუსტებას. თავად აშშ-ს ათასობით (თუ არა მილიონობით) მოქალაქე გაბეზრებული, დარცხვენილი და განრისხებულია საკუთარი მთავრობის მოქმედებით. მაგრამ საქმე ისაა, რომ ეს ადამიანები ჯერ არ ქცეულან ერთიან პოლიტიკურ ძალად. თუმცაღა, როგორც ჩანს, ეს დღითი დღე მზარდი მღელვარება და შეშფოთება აღარ შენელდება. ჩემთვის ცნობილია, რომ პრეზიდენტს ბუშს ჰყავს მთელი რიგი კომპეტენტური ადამიანებისა, რომლებიც მოხსენებებს უწერენ. სიამოვნებით შევთავაზებდი ჩემს სამსახურსაც – აი, თუნდაც ასეთ მოკლე სატელევიზიო მიმართვას (თითქოს უკვე ვხედავ მას ტელეეკრანზე: დინჯია, საგულდაგულოდ თმადავარცხნილი, თავდაჯერებული, გულწრფელი, შიგადაშიგ მაამებელი, მზაკვრულად მოღიმარე, სიმპათიური... ერთი სიტყვით, კაცური კაცი): "ღმერთი სახიერია.ღმერთი დიდია.ღმერთი სახიერია.ბინ ლადენის ღმერთი კი ცუდია. ის ცუდი ღმერთია. სადამის ღმერთიც ცუდი იყო, თუკი საერთოდ ჰყავდა ასეთი. სადამი ბარბაროსია. ჩვენ არა ვართ ბარბაროსები. ჩვენ ადამიანებს თავებს არ ვაყრევინებთ.ჩვენ გვინდა მშვიდობა.ღმერთსაც უნდა.მე არა ვარ ბარბაროსი. მე ვარ მშვიდობისმოყვარე დემოკრატიის მიერ დემოკრატიული გზით არჩეული ლიდერი. ჩვენ გულჩვილი საზოგადოება ვართ.გულჩვილად ვაგზავნით ადამიანებს ელექტროსკამზე და გულჩვილად ვუშხაპუნებთ სასიკვდილო ინექციას. ჩვენ დიადი ერი ვართ.მე არა ვარ დიქტატორი. ის კი არის. მე არა ვარ ბარბაროსი. ის კი არის. ის ნამდვილი ბარბაროსია. ისინი ყველანი ბარბაროსები არიან. მე ვფლობ მორალურ ავტორიტეტს. ამ მუშტს ხედავთ? აბა, უსუნეთ". მწერალი ადვილად მოწყვლადი, თითქმის უმწეო არსებაა. მაგრამ ამაზე არ უნდა ვიწუწუნოთ. მწერალი აკეთებს საკუთარ არჩევანს და მას ვეღარსად გაექცევა. ფაქტია, რომ მწერალი დაუცველია, ქარი მას ყოველი მხრიდან უტევს – ზოგჯერ მართლაც საკმაოდ სუსხიანი. მწერალს სულ რაღაც ემუქრება, სულ საფრთხე ელის. ვერც თავშესაფარს პოვებს და არც არავინ დაიცავს... რა თქმა უნდა, თუ არ იცრუა. თუკი იცრუებს, მაშინ მფარველიც გამოუჩნდება და, შესაძლოა, პოლიტიკოსობასაც გამოჰკრას ხელი. ამ საღამოს რამდენჯერმე ვახსენე სიკვდილი. ახლა კი ჩემ საკუთარ ლექსს შემოგთავაზებთ. მისი სათაურია "სიკვდილი". სად იპოვეს მოკლული? ვინ იპოვა მოკლული? როცა იპოვეს, მართლა მკვდარი იყო მოკლული? როგორ იპოვეს მოკლული? ვინ იყო ის მოკლული? ვინ იყო მიტოვებული მოკლულის მამა, შვილი, ძმა, ან ბიძა, ან დედა? მკვდარი იყო მოკლული, როცა მიატოვეს? მიატოვეს მოკლული? ვინ მიატოვა? მოკლულის სხეული შიშველი იყო, თუ სამოგზაუროდ გამოწყობილი? რამ გაიძულათ მოკლულის მკვდრად გამოცხადება? გამოაცხადეთ მოკლული მკვდრად? კარგად იცნობდით მოკლულს? რა იცით, რომ მოკლული მოკვდა? განბანეთ მოკლულის სხეული, დაუხუჭეთ მოკლულს თვალები, დამარხეთ მოკლული, თუ მიატოვეთ? ეამბორეთ მოკლულის სხეულს? როდესაც სარკეში ვიყურებით, გვეჩვენება, რომ გამოსახულება ზუსტია, მაგრამ, აბა, ერთი მილიმეტრით მაინც გაიწიეთ განზე და უსასრულო ჯაჭვს შევყურებთ. მწერალმა ზოგჯერ უნდა დაამსხვრიოს სარკე, რადგან ჭეშმარიტება შეიძლება სარკის მიღმა იმალებოდეს. მჯერა, რომ არსებულ უთანხმოებათა მიუხედავად, ჩვენი, როგორც მოქალაქეების მტკიცე, ურყევი და მარადიული ვალია ჩვენი ცხოვრებისა და ჩვენი საზოგადოების ნამდვილი სურათის წარმოჩენა. ფაქტობრივად, სხვა გამოსავალი არც გვაქვს. თუ ჩვენ პოლიტიკურ შეხედულებებში არ აისახება ასეთი ნება, მაშინ არც იმის დაბრუნების რაიმე იმედი უნდა გვქონდეს, რაც თითქმის დავკარგეთ კიდეც – ადამიანური ღირსების. წყარო: http://mastsavlebeli.ge/?action=page&p_id=22&id=32 Link to comment Share on other sites More sharing options...
Shopen Posted August 14, 2013 Share Posted August 14, 2013 ვერ ვნახე ვერაფერი ნორმალური რუსული სერვერი მინდა რუსული აიპი რო მომცეს :მად: Link to comment Share on other sites More sharing options...
ბექა Posted August 14, 2013 Share Posted August 14, 2013 მაგარი ტექსტია. წაიკითხეთ თუ არ დაგეზარებათ ...პოლიტიკოსთა ენა ვერ ბედავს ამ სფეროში(თეატრი) შეჭრას, რადგან პოლიტიკოსთა უმრავლესობას (რამდენადაც ჩვენთვის ცნობილია) აინტერესებს არა ჭეშმარიტება, არამედ ძალაუფლება და ამ ძალაუფლების განმტკიცება-შენარჩუნება. ძალაუფლება რომ განიმტკიცონ, ხალხი უთუოდ უმეცარი უნდა იყოს, არ იცოდეს სიმართლე – სიმართლე საკუთარ ცხოვრებაზეც კი.ჩვენ ტყუილების გაუვალ ქსელში ვართ გახლართული და სიცრუით ვსაზრდოობთ. ყველამ ვიცით, რითიც ამართლებენ ერაყის დაბომბვას. გვითხრეს, სადამ ჰუსეინი მასობრივი განადგურების ისეთ იარაღს ფლობს, რომელთაგან ზოგიერთი 45 წუთში აღგვის პირისაგან მიწისა ყველაფერსო. ხომ გვჯეროდა, ხომ მიგვაჩნდა სიმართლედ. ტყუილი კი აღმოჩნდა. ისიც გვითხრეს, ერაყს კავშირი აქვს ალ-ქაიდასთან და პასუხს აგებს 2001 წლის 11 სექტემბრის ტრაგედიაზეო. ეგეც დავიჯერეთ. არ უნდა დაგვეჯერებინა. გვითხრეს, ერაყი მსოფლიოს კეთილდღეობას ემუქრებაო. დავიჯერეთ და კვლავ შევცდით. სიმართლე კი სულ სხვა რამ ყოფილა. გვიჯობს გავიაზროთ, როგორ ესმის აშშ-ს თავისი როლი და რა გზით ცდილობს მის შესრულებას. მაგრამ ვიდრე აწმყოს დავუბრუნდებოდე, მინდა ახლო წარსულზეც, ანუ მეორე მსოფლიო ომის შემდეგ აშშ-ს საგარეო პოლიტიკაზე გითხრათ ერთი-ორი სიტყვა. მგონი, მოკლედ მაინც უნდა მიმოვიხილოთ ეს პერიოდი. ყველამ ვიცით, რა მოხდა საბჭოთა კავშირსა და მთელ აღმოსავლეთ ევროპაში ომის შემდგომ პერიოდში: სისტემატური ძალადობა, მხეცობა, თავისუფალი აზრის ჩახშობა. ეს ყველაფერი დოკუმენტურად არის დადგენილი და დადასტურებული. ვფიქრობ, რომ აშშ-ს მაშინდელი დანაშაულებრივი მოქმედება მხოლოდ ზედაპირულად არის გაშუქებული. არც დოკუმენტური მასალა, არც აღიარებული ბოროტმოქმედება (თუკი საერთოდ თვლიან ამას ბოროტმოქმედებად)! ეს უნდა ითქვას, და ეს სიმართლე უშუალოდ უკავშირდება დღევანდელ მსოფლიოს. მართალია, აშშ-ს გარკვეულწილად ზღუდავდა საბჭოთა კავშირის არსებობა, მაგრამ მისი იმდროინდელი ქმედებები მთელი მსოფლიოს მასშტაბით ნათლად მოწმობს, რომ ის თავს ყველაფრის უფლებას აძლევდა. აშკარა ინტერვენცია სუვერენულ სახელმწიფოში, ფაქტობრივად, არასდროს ყოფილა ამერიკის ჩვეული მეთოდი. ის იმას უფრო ანიჭებს უპირატესობას, რასაც თავად "დაბალი ინტენსიურობის კონფლიქტს" უწოდებს. "დაბალი ინტენსიურობის კონფლიქტში" კი ის უნდა ვიგულისხმოთ, რომ ათასობით ადამიანი კვდება, კვდება ნელა, დიდხანს და არა ისე, როგორც მხეცური დაბომბვის დროს. ეს იმას ნიშნავს, რომ სახელმწიფოს გული დააავადო, ხელი შეუწყო იქ ავთვისებიანი სიმსივნის ზრდას და თვალი ადევნო მის ლპობას. და მაშინ, როცა მოსახლეობა დამორჩილებული ანდა სასიკვდილოდ განწირულია (ეს ხომ, ფაქტობრივად, ერთი და იგივეა) და როცა ძალაუფლებას შენი საკუთარი მეგობრები, სამხედროები და დიდი კორპორაციების მფლობელები დაჰპატრონებიან, შენ კამერის წინ აცხადებ, რომ დემოკრატია ზეიმობს. ეს ხომ ჩვეულებრივი ამბავი იყო იმ წლების ამერიკის საგარეო პოლიტიკაში. როგორ შემიძლია გვერდი ავუარო ნიკარაგუას ამბებს. ეს ხომ იმის ნათელი მაგალითია, თუ როგორ წარმოედგინა ამერიკას საკუთარი როლი – მაშინაც და ახლაც. 1980-იანი წლების მიწურულს ლონდონში აშშ-ს საელჩოში სხდომას ვესწრებოდი. აშშ-ს კონგრესს უნდა გადაეწყვიტა, დამატებით დაეფინანსებინა თუ არა "კონტრას" კამპანია ნიკარაგუას წინააღმდეგ. მე იმ დელეგაციის წევრი გახლდით, რომელიც ნიკარაგუას სახელით ლაპარაკობდა, მაგრამ ამავე დელეგაციის გაცილებით მნიშვნელოვანი წარმომადგენელი იყო ღირსი მამა ხონ მეტკალფი. აშშ-ს კორპუსის ლიდერი იყო რაიმონდ საიცი (მაშინ მეორე კაცი ელჩის შემდეგ, მოგვიანებით – თავად ელჩი). ღირსმა მამა მეტკალფმა გვითხრა: "ბატონებო, მე ნიკარაგუას ჩრდილოეთ მხარეში ვმოღვაწეობ. ჩემმა მრევლმა ააშენა სკოლა, ჯანმრთელობისა და კულტურის ცენტრები.ჩვენ მშვიდად ვცხოვრობდით, მაგრამ რამდენიმე თვის წინათ "კონტრას" ძალებმა იერიში მიიტანეს ჩემს სამწყსოზე.ყველაფერი გაანადგურეს – სკოლაც და ჯანმრთელობისა და კულტურის ცენტრებიც. ძალა იხმარეს მომვლელებსა და მასწავლებლებზე, მხეცურად ამოხოცეს ექიმები.ნამდვილი ველურებივით იქცეოდნენ. გთხოვთ, აუკრძალოთ აშშ-ს მთავრობას ამ თავზარდამცემი ტერორისტული აქტების მხარდაჭერა". რაიმონდ საიცი ერთობ გონიერი, სანდო და გამოცდილი ადამიანის რეპუტაციით სარგებლობდა. მას დიდად სცემდნენ პატივს დიპლომატიურ წრეებში. მან მოუსმინა სასულიერო პირს, წამით დაფიქრდა და დინჯად მიუგო: "მამაო, ერთ რამეს გეტყვით. ომის დროს ყოველთვის უდანაშაულონი ისჯებიან". დარბაზი გაირინდა. ყველა საიცს შევყურებდით, მას კი წარბიც არ შეუხრია. უდანაშაულონი მართლაც ყოველთვის ისჯებიან. ბოლოს ვიღაცამ თქვა: "მაგრამ ამ შემთხვევაში უდანაშაულო ხალხი თქვენი მთავრობის მხარდაჭერით ჩადენილ ერთ-ერთ მხეცურ ქმედებას ემსხვერპლა. თუ კონგრესი კვლავაც გამოუყოფს "კონტრას" თანხებს, კიდევ არაერთი ასეთი ძალადობის მოწმენი გავხდებით.განა ასე არ არის? განა თქვენი მთავრობა დანაშაულს არ სჩადის, როდესაც სუვერენული სახელმწიფოს მოქალაქეთა დარბევა-ამოჟლეტას უჭერს მხარს?" საიცს არც ამჯერად შეუხრია წარბი, შესაშურ სიმშვიდეს ინარჩუნებდა: "არა მგონია, აქ წარმოდგენილი ფაქტები რაიმეს ამტკიცებდეს". როდესაც საელჩოდან გავდიოდით, ერთმა ამერიკელმა სამხედრომ მითხრა, ძალიან მომწონს თქვენი პიესებიო. მე მისთვის ხმა არ გამიცია. უნდა შეგახსენოთ, რომ იმხანად პრეზიდენტმა რეიგანმა განაცხადა, "კონტრა" ჩვენი ქვეყნის მამამთავრების მორალური ეკვივალენტიაო. 40 წლის მანძილზე უჭერდა აშშ მხარს ნიკარაგუაში სომოზას სასტიკ დიქტატურას.ნიკარაგუელმა ხალხმა ეს რეჟიმი 1979 წელს დაამხო სანდანისტების მეთაურობით. მან უდავოდ დიდი რევოლუცია მოახდინა. იმასაც ვიტყვი, რომ სანდანისტები ანგელოზები არ ყოფილან. ზედმეტი თავდაჯერებულობით გამოირჩეოდნენ და მათი პოლიტიკური ფილოსოფია მთელ რიგ ურთიერთგამომრიცხავ ელემენტებს შეიცავდა, მაგრამ გონიერი და ცივილიზებული ხალხი ნამდვილად იყო. მათ სტაბილური, პლურალისტური საზოგადოება შექმნეს, გააუქმეს სიკვდილით დასჯა: ასობით ათასმა ღარიბ-ღატაკმა გლეხმა შვებით ამოისუნთქა; ასი ათას ოჯახს გადაეცა მიწა დასამუშავებლად; აშენდა 2000 სკოლა. შესანიშნავმა საგანმანათლებლო კამპანიამ ქვეყანაში წერა-კითხვის უცოდინართა რიცხვი საგრძნობლად შეამცირა (მოსახლეობის 1/7-მდე); განათლება და სამედიცინო მომსახურება უფასო გახდა; სამჯერ შემცირდა სიკვდილიანობა ბავშვთა შორის.ძირფესვიანად ამოიძირკვა პოლიომიელიტი. აშშ-მ ეს ყველაფერი მარქსისტულ-ლენინურ მავნებლობად მონათლა. ამერიკის მთავრობა შეშფოთდა: თუკი ნიკარაგუას ნება მიეცა დაედგინა სოციალურ-ეკონომიკური სამართლიანობის ნორმები, აემაღლებინა ჯანდაცვისა და საგანმანათლებლო სტანდარტები, მიეღწია სოციალური ერთიანობისთვის და დაემკვიდრებინა ეროვნული ღირსების გრძნობა, რა გასაკვირი იქნებოდა, მის მეზობელ ქვეყნებსაც რომ აემაღლებინათ ხმა. აშშ, ცხადია, ყოველ ღონეს იხმარდა, ელ სალვადორსაც რომ არ მიებაძა ნიკარაგუასთვის. წეღან ვახსენე "სიცრუეთა ქსელი", რომელშიც თავფეხიანად ვართ გახლართული. პრეზიდენტმა რეიგანმა ნიკარაგუას, არც მეტი, არც ნაკლები, "ტოტალიტარული საპყრობილე" უწოდა. ეს მაშინვე აიტაცა მასმედიამ და ბრიტანეთის მთავრობამ და უტყუარ და სამართლიან დახასიათებად მიიჩნია. არადა, სანდანისტური რეჟიმის პერიოდში არანაირ ხოცვა-ჟლეტას არ ჰქონია ადგილი; არ ყოფილა წამების შემთხვევა; არ მომხდარა სისტემატური და ოფიციალური სამხედრო ძალადობა: ნიკარაგუაში არავინ ხოცავდა სასულიერო პირებს. ის კი არადა, ფაქტობრივად, მთავრობაში სამი მღვდელიც იყო – ორი იეზუიტი და ერთიც მისიონერი. სადაც სამართალია, ტოტალიტარული საპყრობილეები იქვე, მეზობლად იყო – სალვადორსა და გვატემალაში. აშშ-მ 1954 წელს დაამხო გვატემალაში დემოკრატიული გზით არჩეული მთავრობა და როგორც ცნობილია, ამის შედეგად ხელისუფლებაში მოსულ სამხედრო რეჟიმებს 200 000-ზე მეტი ადამიანი ემსხვერპლა. 1989 წელს ექვსი საქვეყნოდ ცნობილი იეზუიტი მხეცურად იქნა მოკლული სან სალვადორის ცენტრალურ ამერიკულ უნივერსიტეტში ალკატლის ბატალიონის მიერ, რომელიც წვრთნას აშშ-ში გადიოდა – ჯორჯიაში, ფორტ ბენინგში. მამაცი ადამიანი, არქიეპისკოპოსი რომერო ვერაგულად მოკლეს მესის დროს. დაიღუპა 75 000 ადამიანი. რატომ დახოცეს ეს ხალხი? პასუხი ერთია: მათ სჯეროდათ, რომ შეიძლებოდა ცხოვრების გაუმჯობესება. ასეთმა რწმენამ ისინი დაუყოვნებლივ კომუნისტების რიცხვს მიათვალა. ისინი იმიტომ მოკლეს, რომ გაბედეს და ხმა აიმაღლეს არსებული მდგომარეობის წინააღმდეგ. სამართლიანად იბრძოდნენ სიღატაკის, ეპიდემიების, დეგრადაციისა და ძალადობის აღმოსაფხვრელად. აშშ-მ, ბოლოს და ბოლოს, დაამხო სანდანისტების მთავრობა. მართალია, ამას რამდენიმე წელი მოანდომა და დიდ წინააღმდეგობასაც წააწყდა, მაგრამ გაუსაძლისმა ეკონომიკურმა ძალადობამ და 30 000 ადამიანის დაღუპვამ სულიერად გატეხა ნიკარაგუელი ხალხი. კვლავ სიღატაკეში ჩაცვივდნენ, კვლავ ამოერთვათ სული. ქვეყანაში გაიხსნა კაზინოები და წერტილი დაესვა უფასო ჯანდაცვასა და განათლებას. დიდებით დაბრუნდა დიდი ბიზნესი. "დემოკრატიამ" იზეიმა! ასეთი "პოლიტიკა" მარტო ცენტრალური ამერიკის მიმართ როდი გამოიყენებოდა. არა, მან მთელი მსოფლიო მოიცვა და დასასრულიც არ უჩანს. შთაბეჭდილებას კი ისეთ გვიქმნიან, თითქოს მსგავსი არაფერი მომხდარიყოს. მეორე მსოფლიო ომის შემდეგ აშშ მხარს უჭერდა და უმეტეს შემთხვევაში თავადვე უდგამდა სულს ყველა მემარჯვენე სამხედრო დიქტატურულ რეჟიმს მთელ მსოფლიოში. გაიხსენეთ ინდონეზია, საბერძნეთი, ურუგვაი, ბრაზილია, პარაგვაი, ჰაიტი, ფილიპინები, გვატემალა, ელ სალვადორი და, რა თქმა უნდა, ჩილე. არ შეიძლება იმ საშინელების პატიება, რაც აშშ-მ 1973 წელს დაატეხა თავს ჩილეს; ამ დანაშაულს ის ვერასდროს გამოისყიდის. ზემოხსენებულ ქვეყნებში ასობით ათასი ადამიანი დაიღუპა. მოხდა თუ არა ეს? ახასიათებს თუ არა ასეთი რამ აშშ-ს საგარეო პოლიტიკას? პასუხი ერთია: დიახ, ეს მოხდა, ხალხი გაიჟლიტა და ეს ჩვეულებრივი ამბავია აშშ-ს საგარეო პოლიტიკისთვის, მაგრამ ვითომც არაფერი! თითქოს არაფერი მომხდარა.არასდროს. თურმე მაშინაც კი არ ხდებოდა, როცა ხდებოდა! ბევრს არაფერს ნიშნავდა, უმნიშვნელო რამ გახლდათ. აშშ-ს დანაშაულებრივი მოქმედება სისტემატური იყო, აულაგმავი, სასტიკი და არაადამიანური, მაგრამ ამაზე ძალიან ცოტა თუ ლაპარაკობდა. ეს მართლაც არ უნდა დავუკარგოთ ამერიკას. საყოველთაო ბედნიერებისთვის მებრძოლის ნიღაბს ამოფარებული, ის მთელ მსოფლიოში უმსგავსოდ მანიპულირებდა საკუთარი ძალაუფლებით. ის ხომ ჰიპნოზის დიდოსტატია. აშშ უდავოდ მთავარი პოლიტიკური მოთამაშეა. კი არის ულმობელი, გულცივი, სასტიკი, მაგრამ ჭკვიანიც გახლავთ. და კიდევ ერთობ თავისებური მოვაჭრეა: ის წარმატებით ვაჭრობს საკუთარი თავის სიყვარულით. და გამარჯვებულიც ის არის. დააკვირდით, რამდენჯერ ახსენებენ "ამერიკელ ხალხს" ტელევიზორის ეკრანიდან ამერიკის პრეზიდენტები: "მივმართავ ამერიკელ ხალხს, რომ დადგა ლოცვისა და ამერიკელი ხალხის უფლებათა დაცვის ჟამი და მე ვთხოვ ამერიკელ ხალხს, ენდოს თავის პრეზიდენტს და მხარი დაუჭიროს მის ქმედებას, რომელიც ამერიკელი ხალხის საკეთილდღეოდ არის მიმართული". ბრწყინვალე ფანდია! აქ ენა აზრის დასაფარავად გამოიყენება. სიტყვები "ამერიკელი ხალხი" კარგი სატყუარაა. ბევრი ფიქრი არ სჭირდება კაცს. გადაწექი ბალიშზე და მიეცი ნეტარებას! მერე რა, რომ ეს ბალიში ახშობს შენს აზროვნებას, შენს უნარს კრიტიკულად შეაფასო მოვლენები, სამაგიეროდ მოხერხებული ხომ უდავოდ არის! მაგრამ ეს, რა თქმა უნდა, არ ეხება 40 მილიონ ღარიბ-ღატაკს და იმ 2 მილიონ ქალსა და მამაკაცს, ამერიკის საპყრობილეებში რომ იტანჯება. აშშ აღარ დაგიდევთ დაბალი ინტენსივობის კონფლიქტებს. აღარაფერში სჭირდება თავშეკავება ან რაიმეს მიკიბ-მოკიბვა. ის ახლა თამამად მოქმედებს, უშიშრად და დაუფარავად. აშშ-ს, უბრალოდ, არ ანაღვლებს არც გაერთიანებული ერების ორგანიზაცია, არც საერთაშორისო კანონმდებლობა და არც განსხვავებული აზრი. ამ უკანასკნელს უსუსურად და უადგილოდ მიიჩნევს. გარდა ამისა, მას ერთი პატარა ბეკეკაც ჰყავს, რომელსაც საბელით მიათრევს და რომელიც ერთობ საწყალობელი და ინერტული ვინმეა: დიდი ბრიტანეთი. სად არის ჩვენი მორალი? ოდესმე კი გვქონია ასეთი რამ? რას ნიშნავს ეს სიტყვა? აქვს მას რაიმე კავშირი დღესდღეობით იშვიათად გამოყენებულ ტერმინთან – "სინდისი?" სინდისთან, რომელიც არა მხოლოდ ჩვენს საკუთარ, არამედ სხვათა მოქმედებასაც აკონტროლებს? ნუთუ მოკვდა ეს ყველაფერი! აი, თუნდაც გუანტანამოს ყურე ავიღოთ. სამი წლის მანძილზე იქ ასეულობით ადამიანია დაპატიმრებული – ბრალწაუყენებლად, გაუსამართლებლად. ფაქტობრივად, იმ ხალხს სამუდამო პატიმრობა აქვს მისჯილი. ამ აშკარა უკანონობის ჩამდენნი არ დაგიდევენ ჟენევის კონვენციას და ე. წ. "საერთაშორისო საზოგადოებაც" არა მარტო უშვებს ამ უკანონობას, არამედ საერთოდ ხუჭავს მასზე თვალს. ეს დანაშაულებრივი ძალადობა ჩაიდინა ქვეყანამ, რომელიც საკუთარ თავს "თავისუფალი სამყაროს ლიდერად" ასაღებს. ვფიქრობთ, გუანტანამოს ყურეს მცხოვრებლებზე? რას გვაუწყებს მათზე მასმედია? მხოლოდ შიგადაშიგ თუ გაგვაბედნიერებს მწირი ცნობებით. ის ხალხი კი გადაგზავნილია ამ უკონტროლო ადგილას, საიდანაც ალბათ დაბრუნება აღარ უწერია. ახლა იმ ადამიანებმა შიმშილობა გამოაცხადეს და მათ იძულებით კვებავენ – მათ შორის ბრიტანეთის მოქალაქეებსაც. ცუდის მეტს ვერაფერს ვიტყვი ამ იძულებით კვებაზე. მათ არც ტკივილგამაყუჩებელს აძლევენ და არც ანესთეზიას უკეთებენ. მილაკს ჩასჩრიან ცხვირში და ხახაში და სულ ეს არის! ისინი კი სისხლს არწყევენ. განა ეს წამება არ არის? რა გვითხრა ამის შესახებ ბრიტანეთის საგარეო საქმეთა მინისტრმა? რა და არაფერი. ბრიტანეთის პრემიერ-მინისტრი რაღას ამბობს? ისიც არაფერს. რატომ დუმან? იმიტომ, რომ აშშ-მ გააფრთხილა: "გუანტანამოში ჩვენი მოქმედების გაკრიტიკება არამეგობრული საქციელია. ან ჩვენთან უნდა იყოთ, ან ჩვენს წინააღმდეგ". ჰოდა, ბლერმაც პირში წყალი ჩაიგუბა. ერაყზე თავდასხმა ბანდიტური აქცია გახლდათ, აშკარა გამოვლინება სახელმწიფო ტერორიზმისა, რომელიც შეურაცხყოფს საერთაშორისო სამართალს. ერაყში შეჭრა თვითნებური სამხედრო ოპერაცია იყო – უტიფარი სიცრუის, დამორჩილებული მასმედიისა და საზოგადოების მიერ ინსპირირებული. ამ აქციის მიზანია ამერიკის სამხედრო და ეკონომიკური კონტროლის გაძლიერება შუა აღმოსავლეთზე. აშშ-ს ამ შემთხვევაში განმათავისუფლებლის ნიღაბი აუფარებია (ეს არის თავის მართლების უკანასკნელი საშუალება – ყველა სხვა დანარჩენმა არ გაამართლა). ამას ვუწოდებ სამხედრო ძალის საზარელ გამოვლინებას, რომლის სინდისზეც ათასობით უდანაშაულო ადამიანის სიკვდილი და დასახიჩრებაა. ჩვენ ერაყელ ხალხს დავაყარეთ კასეტური ყუმბარები, გაღარიბებული ურანი, თავს დავატეხეთ უბედურება, წამება, განუკითხავი ხოცვა-ჟლეტა, დეგრადაცია და ყველაფერ ამას "შუა აღმოსავლეთში თავისუფლებისა და დემოკრატიის დამყარებას" ვარქმევთ. ბოლოს და ბოლოს, რამდენი ადამიანი უნდა მოკლა, მასობრივი მკვლელი და სამხედრო დამნაშავე რომ გიწოდონ? ასი ათასი? გარწმუნებთ, ეს საკმარისზე მეტია. სწორედ ამიტომ უნდა წარდგნენ ბუში და ბლერი საერთაშორისო სასამართლოს წინაშე. მაგრამ ბუში ჭკვიანია: ბლერისაგან განსხვავებით, მას არ მოუხდენია საერთაშორისო სასამართლოს რატიფიკაცია. ამიტომ თუ რომელიმე ამერიკელი ჯარისკაცი ან პოლიტიკოსი აღმოჩნდება საბრალდებო სკამზე, ბუში მაშინვე ძალას მიმართავს. აი, ტონი ბლერის გასამართლება კი შეიძლება. თუ სასამართლოს სურს, შემიძლია მისი მისამართიც გავუმხილო: ლონდონი, დაუნინგ სტრიტ # 10. ამ შემთხვევაში ბუშსა და ბლერს ნაკლებ ადარდებთ დახოცილი ადამიანები. მათ ეს მეორეხარისხოვან საკითხად აქციეს. ვიდრე ერაყში ამბოხება დაიწყებოდა, ამერიკულმა ყუმბარებმა და რაკეტებმა სულ ცოტა 100 000 ერაყელი მაინც იმსხვერპლა. იმ ხალხზე არავინ ლაპარაკობს. ვითომ არც მოუკლავთ. არსად არის დაფიქსირებული მათი სიკვდილი. "ჩვენ არ ვითვლით მიცვალებულებს", განაცხადა ამერიკელმა გენერალმა ტომი ფრენკსმა. სულ ცოტა ხნის შეჭრილი იყო აშშ ერაყში, როცა ბრიტანული გაზეთის პირველ გვერდზე დაიბეჭდა ტონი ბლერის ფოტო, რომელიც ერაყელ ბიჭუნას ლოყაზე კოცნის. "მადლიერი ბავშვი" – ასეთი გახლდათ მინაწერი. რამდენიმე დღის შემდეგ კი გაზეთის შიდა გვერდზე გამოქვეყნდა ფოტო სხვა ოთხი წლის ბიჭისა, რომელსაც ორივე ხელი ჰქონდა მოწყვეტილი. გაზეთი გვამცნობდა, რომ მისი ოჯახი აფეთქებას ემსხვერპლა და ის იყო ერთადერთი ცოცხლად გადარჩენილი. "როდის დამიბრუნებენ ხელებს?" კითხულობდა ბიჭუნა. ამაზე კომენტარი არ გაკეთებულა. დიახ, ის ბავშვი არ ჰყავდა ხელში აყვანილი ტონი ბლერს, არც სხვა დასახიჩრებული პატარა, არც ვინმეს გასისხლიანებული გვამი აეხუტებინა გულზე. სისხლი ბინძურია! ის გისვრის პერანგსა და ჰალსტუხს, როდესაც ტელეეკრანიდან გულწრფელი სიტყვით მიმართავ მაყურებელს. 2000 მოკლული ამერიკელი დიდ უხერხულობას ქმნის. მათ ღამით მარხავენ. პანაშვიდები უხმაუროა (შორს ცოდვისგან!). დასახიჩრებულნი თავიანთ საწოლებში ლპებიან – ზოგიერთ მათგანს წამოდგომა აღარ უწერია. ასე რომ, მკვდრებიც ლპებიან და სახიჩარნიც, ოღონდ განსხვავებულ საფლავებში. გთავაზობთ ნაწყვეტს პაბლო ნერუდას ლექსიდან "ახლა ცოტა რამ უნდა აგიხსნათ": ერთ დილას ცეცხლი ეკიდა ზეცას, ათასმა კოცონმა იფეთქა ერთად და შთანთქა ყველა დაბადებული მერე სულ იყო ცეცხლის ენები, იყო დენთი და იყო სისხლი. სიკვდილის მაცნე თვითმფრინავიდან, სიკვდილის მაცნე – ხელბეჭდიანი, ფარჩით მოსილი. შავი ბერები ლოცვას გვითვლიდნენ, ციდან გვიკლავდნენ ბავშვებს. ბავშვების სისხლი ქუჩებს ღებავდა, მიწანწკარებდა ნელა, მორჩილად, სულ ისე, როგორც ბავშვების სისხლი. ტურები, ტურებს რომ ეჯავრებათ, ქვები, ეკლებიც რომ ვერ იტანენ, გველები, გველებს რომ ეზიზღებათ. მე და შენ ვნახეთ ესპანური სისხლის მდინარეები, სისხლის ტალღებმა გშთანთქეს და გაგანადგურეს. თქვენ გეუბნებით, მოღალატე გენერლებო: მოდით და ნახეთ ჩემი სახლი იავარქმნილი, მოდით და ნახეთ ესპანეთი აოტებული: ყველა ფანჯრიდან ყვავილთა ნაცვლად ალმოდებული ლითონი ცვივა. ორმოდ ქცეულა ესპანეთი. მოკლულ ბავშვთაგან იარაღი იბადება, დანაშაული კი ტყვიას ბადებს, ერთ დღეს გულში რომ დაგეძგერებათ. და მეკითხებით: თუ პოეტი ხარ, რად არ უმღერი სიზმრებს და ფოთლებს, რად არ უმღერი შენი ქვეყნის ცნობილ ვულკანებს? მოდით და ნახეთ სისხლი ქუჩებში. მოდით და ნახეთ ქუჩებში სისხლი. მოდით და ნახეთ სისხლი ქუჩებში. ნერუდას ლექსიდან ნაწყვეტი იმიტომ კი არ შემოგთავაზეთ, რომ რესპუბლიკური ესპანეთი სადამ ჰუსეინის ერაყისთვის შემედარებინა. ეს ლექსი მხოლოდ იმიტომ შეგახსენეთ, რომ თანამედროვე პოეზიაში, მგონი, არავის შეუქმნია მოსახლეობის დაბომბვის ასეთი შთამბეჭდავი სურათი. ზემოთ შევნიშნე, აშშ ახლა უკვე ღიად მოქმედებს-მეთქი. მართლაც ასეა. მისი ოფიციალური პოლიტიკა ამჟამად "ყოვლისმომცველ დომინირებად" მოიხსენიება. ჩემი მოგონილი ტერმინი არ გეგონოთ: ეს მათი ტერმინია და მთელ მიწა-წყალზე, ჰაერზე, კოსმოსზე, ყველა რესურსზე კონტროლის დაწესებას ნიშნავს. აშშ ახლა 702 სამხედრო ობიექტსა ფლობს 132 ქვეყანაში (მხოლოდ შვედეთია ბედნიერი გამონაკლისი). გაურკვეველია, როგორ მოხვდა იმ ქვეყნებში, მაგრამ ფაქტია, იქ არცთუ ურიგოდ გრძნობს თავს. აშშ-ს საბრძოლო მზადყოფნაში აქვს 8000 ბირთვულ ქობინიანი რაკეტა. მათგან 2000 უკვე შემართულია: 15 წუთი თუ სჭირდება მათ ამოქმედებას. ეს გახლავთ ბირთვული იარაღის ახალი, გაუმჯობესებული სისტემა და მას "ბუნკერის გამანადგურებელი" ეწოდება. და ბრიტანეთიც, არასდროს რომ ეუბნება აშშ-ს უარს თანამშრომლობაზე, მზად არის შეცვალოს საკუთარი ბირთვული რაკეტა "ტრაიდენტი". ნეტავ ვიცოდე, ვის უმიზნებენ! უსამა ბინ ლადენს? მე? შენ?იმას? ჩინეთს?პარიზს? მოდი და გაიგე! ერთი კი ცხადია: ეს ინფანტილური შეშლილობა, ანუ ჩვენი დაშინება ბირთვული იარაღით ამერიკის თანამედროვე პოლიტიკური ფილოსოფიის ამოსავალი წერტილია. უნდა გვახსოვდეს, რომ აშშ მუდამ სამხედრო მზადყოფნაშია და არც აპირებს დაძაბულობის შესუსტებას. თავად აშშ-ს ათასობით (თუ არა მილიონობით) მოქალაქე გაბეზრებული, დარცხვენილი და განრისხებულია საკუთარი მთავრობის მოქმედებით. მაგრამ საქმე ისაა, რომ ეს ადამიანები ჯერ არ ქცეულან ერთიან პოლიტიკურ ძალად. თუმცაღა, როგორც ჩანს, ეს დღითი დღე მზარდი მღელვარება და შეშფოთება აღარ შენელდება. ჩემთვის ცნობილია, რომ პრეზიდენტს ბუშს ჰყავს მთელი რიგი კომპეტენტური ადამიანებისა, რომლებიც მოხსენებებს უწერენ. სიამოვნებით შევთავაზებდი ჩემს სამსახურსაც – აი, თუნდაც ასეთ მოკლე სატელევიზიო მიმართვას (თითქოს უკვე ვხედავ მას ტელეეკრანზე: დინჯია, საგულდაგულოდ თმადავარცხნილი, თავდაჯერებული, გულწრფელი, შიგადაშიგ მაამებელი, მზაკვრულად მოღიმარე, სიმპათიური... ერთი სიტყვით, კაცური კაცი): "ღმერთი სახიერია.ღმერთი დიდია.ღმერთი სახიერია.ბინ ლადენის ღმერთი კი ცუდია. ის ცუდი ღმერთია. სადამის ღმერთიც ცუდი იყო, თუკი საერთოდ ჰყავდა ასეთი. სადამი ბარბაროსია. ჩვენ არა ვართ ბარბაროსები. ჩვენ ადამიანებს თავებს არ ვაყრევინებთ.ჩვენ გვინდა მშვიდობა.ღმერთსაც უნდა.მე არა ვარ ბარბაროსი. მე ვარ მშვიდობისმოყვარე დემოკრატიის მიერ დემოკრატიული გზით არჩეული ლიდერი. ჩვენ გულჩვილი საზოგადოება ვართ.გულჩვილად ვაგზავნით ადამიანებს ელექტროსკამზე და გულჩვილად ვუშხაპუნებთ სასიკვდილო ინექციას. ჩვენ დიადი ერი ვართ.მე არა ვარ დიქტატორი. ის კი არის. მე არა ვარ ბარბაროსი. ის კი არის. ის ნამდვილი ბარბაროსია. ისინი ყველანი ბარბაროსები არიან. მე ვფლობ მორალურ ავტორიტეტს. ამ მუშტს ხედავთ? აბა, უსუნეთ". მწერალი ადვილად მოწყვლადი, თითქმის უმწეო არსებაა. მაგრამ ამაზე არ უნდა ვიწუწუნოთ. მწერალი აკეთებს საკუთარ არჩევანს და მას ვეღარსად გაექცევა. ფაქტია, რომ მწერალი დაუცველია, ქარი მას ყოველი მხრიდან უტევს – ზოგჯერ მართლაც საკმაოდ სუსხიანი. მწერალს სულ რაღაც ემუქრება, სულ საფრთხე ელის. ვერც თავშესაფარს პოვებს და არც არავინ დაიცავს... რა თქმა უნდა, თუ არ იცრუა. თუკი იცრუებს, მაშინ მფარველიც გამოუჩნდება და, შესაძლოა, პოლიტიკოსობასაც გამოჰკრას ხელი. ამ საღამოს რამდენჯერმე ვახსენე სიკვდილი. ახლა კი ჩემ საკუთარ ლექსს შემოგთავაზებთ. მისი სათაურია "სიკვდილი". სად იპოვეს მოკლული? ვინ იპოვა მოკლული? როცა იპოვეს, მართლა მკვდარი იყო მოკლული? როგორ იპოვეს მოკლული? ვინ იყო ის მოკლული? ვინ იყო მიტოვებული მოკლულის მამა, შვილი, ძმა, ან ბიძა, ან დედა? მკვდარი იყო მოკლული, როცა მიატოვეს? მიატოვეს მოკლული? ვინ მიატოვა? მოკლულის სხეული შიშველი იყო, თუ სამოგზაუროდ გამოწყობილი? რამ გაიძულათ მოკლულის მკვდრად გამოცხადება? გამოაცხადეთ მოკლული მკვდრად? კარგად იცნობდით მოკლულს? რა იცით, რომ მოკლული მოკვდა? განბანეთ მოკლულის სხეული, დაუხუჭეთ მოკლულს თვალები, დამარხეთ მოკლული, თუ მიატოვეთ? ეამბორეთ მოკლულის სხეულს? როდესაც სარკეში ვიყურებით, გვეჩვენება, რომ გამოსახულება ზუსტია, მაგრამ, აბა, ერთი მილიმეტრით მაინც გაიწიეთ განზე და უსასრულო ჯაჭვს შევყურებთ. მწერალმა ზოგჯერ უნდა დაამსხვრიოს სარკე, რადგან ჭეშმარიტება შეიძლება სარკის მიღმა იმალებოდეს. მჯერა, რომ არსებულ უთანხმოებათა მიუხედავად, ჩვენი, როგორც მოქალაქეების მტკიცე, ურყევი და მარადიული ვალია ჩვენი ცხოვრებისა და ჩვენი საზოგადოების ნამდვილი სურათის წარმოჩენა. ფაქტობრივად, სხვა გამოსავალი არც გვაქვს. თუ ჩვენ პოლიტიკურ შეხედულებებში არ აისახება ასეთი ნება, მაშინ არც იმის დაბრუნების რაიმე იმედი უნდა გვქონდეს, რაც თითქმის დავკარგეთ კიდეც – ადამიანური ღირსების. წყარო: http://mastsavlebeli.ge/?action=page&p_id=22&id=32 კრისტალი იბაზრა Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Archived
This topic is now archived and is closed to further replies.